Είναι κάποιες φορές που το μέλλον φοβάμαι
είναι κάποιες στιγμές ζωντανές στο παρόν
που το αναπόφευκτο ζω
κι ύστερα σαν να ξυπνώ και με ανακούφιση λέω,
«ευτυχώς, όχι ακόμα»
Μα κάποτε γίνεται εκείνο το μέλλον
και πια να ξυπνήσω δεν ωφελεί
έγινε εκείνο πια, έγινε
όπως (θα γίνουν) και τα άλλα που τώρα κοιμίζω με
«ευτυχώς, (και) όχι ακόμα»
Επάλληλοι 